Επείγοντα περιστατικά +30 22410 45276

Χειρουργικό Ενδοκρινών Αδένων

Χειρουργική ενδοκρινών αδένων με νοσηλεία έως μία ημέρα

Ποιοι είναι οι ενδοκρινείς αδένες;

Οι ενδοκρινείς αδένες είναι όργανα που έχουν ως ρόλο την παραγωγή ορμονών και την έκκρισή τους στην κυκλοφορία του αίματος, με σκοπό την δράση αυτών σε άλλο σημείο του σώματος. Οι σημαντικότεροι ενδοκρινείς αδένες του σώματος είναι: η υπόφυση, ο θυρεοειδής αδένας, οι παραθυρεοειδείς αδένες (συνήθως 4), τα επινεφρίδια (αριστερό και δεξί) και το ενδοκρινές πάγκρεας

Προϋποθέσεις για να εφαρμοστεί νοσηλεία μικρότερη της μίας ημέρας

Η εγχειρητική αντιμετώπιση των νοσημάτων των ενδοκρινών αδένων με νοσηλεία μικρότερη της μίας ημέρας απαιτεί πληθώρα προϋποθέσεων. Τρείς είναι οι σημαντικότεροι παράγοντες στην εφαρμογή της: (1) ο κατάλληλος ασθενής, (2) η εξοικειωμένη χειρουργική ομάδα και (3) το πιστοποιημένο και οργανωμένο νοσηλευτικό ίδρυμα.

Αναλυτικότερα, η ξεπερασμένη έννοια του χειρουργού έρχεται να αντικατασταθεί από αυτή της χειρουργικής ομάδας, η οποία πρέπει να είναι εξοικειωμένη με την χειρουργική μίας ημέρας και να έχει υψηλό όγκο ασθενών. Η ύπαρξη ομάδας δίνει τη δυνατότητα της διαρκούς παρουσίας των θεραπόντων (εντός και εκτός νοσοκομείου), περιορίζοντας με αυτό τον τρόπο τις επιπλοκές και τα ατυχή συμβάματα, συνθήκες απαραίτητες για αυτού του τύπου την χειρουργική.

Το νοσηλευτικό ίδρυμα πρέπει είναι πιστοποιημένο για τυποποιημένες υπηρεσίες υψηλής ποιότητας και να έχει τις κατάλληλες νοσηλευτικές και διοικητικές δομές, ώστε να μπορεί να υποστηρίξει αυτού του τύπου την χειρουργική που είναι ταχείας διακίνησης. Επιπροσθέτως, ο σεβασμός προς τον άρρωστο και την ιδιαιτερότητά του είναι ο κύριος παράγοντας βελτιστοποίησης της παρεχόμενης υπηρεσίας και φροντίδας. Τέλος, τα απαραίτητα υλικά πρέπει να είναι διαθέσιμα σε καθημερινή βάση και σύμφωνα με τις ανάγκες, ώστε να αποφεύγονται τυχόν καθυστερήσεις και οποιαδήποτε εκτροπή από την ιδανική λειτουργία.

Τελειώνοντας, όλοι οι ασθενείς δεν είναι επιλέξιμοι για βραχεία νοσηλεία (μικρότερης του 24ώρου). Τα κριτήρια επιλεξιμότητας είναι συνάρτηση κυρίως του ενδοκρινή αδένα που πάσχει, των υποκείμενων συνοδών νοσημάτων, της τεχνογνωσίας αλλά και της εμπειρία της χειρουργικής ομάδας.

Ποια τα οφέλη από τη χειρουργική ενδοκρινών με ταχεία διακίνηση;

Τα οφέλη που προκύπτουν από τη χειρουργική ενδοκρινών ταχείας διακίνησης διαπιστώνονται σε τρία επίπεδα: (i) το προσωπικό για τον ασθενή, (ii) το οικονομικά για τον ασθενή και το ταμείο, και (iii) το κοινωνικό.

Ειδικότερα, ο ασθενής με αυτό τον τύπο χειρουργικής αντιμετώπισης παρουσιάζει υψηλό αίσθημα ικανοποίησης (που πολύ συχνά φτάνει στα επίπεδα της έκπληξης), το οποίο είναι αποτέλεσμα πληθώρας παραγόντων. Διαπιστώνεται από τον άρρωστο η ευελιξία στον προγραμματισμό, που συνοδεύεται από ελαχιστοποίηση του πόνου, της νοσηλείας και του χρόνου ανάρρωσης, με αποτέλεσμα την γρήγορη επιστροφή στις καθημερινές δραστηριότητες.

Επιπλέον, η χειρουργική με νοσηλεία κάτω από 24 ώρες χαρακτηρίζεται από χαμηλότερο κόστος, που επιμερίζεται σε τρείς συνιστώσες: (i) μειωμένη οικονομική συμμετοχή από τον άρρωστο (τόσο άμεσα όσο και έμμεσα), (ii) ελαττωμένο συνολικό κόστος για το ταμείο, και (iii) ταχύτερη επανένταξη στο εργασιακό περιβάλλον.

Ποιες επεμβάσεις ενδοκρινών αδένων μπορούν να γίνουν με νοσηλεία μίας ημέρας ή λιγότερο;

Η ελάχιστα επεμβατική χειρουργική των ενδοκρινών αδένων με ταχεία διακίνηση αφορά κυρίως των θυρεοειδή αδένα και τους παραθυρεοειδείς, αλλά και σε δεύτερο σκοπό τα επινεφρίδια. Πρόκειται για συνδυασμό τεχνικών που έχουν ως σκοπό να μειώσουν σημαντικά τη νοσηρότητα των επεμβάσεων που αφορούν αυτούς τους αδένες, άλλα και να βελτιώσουν το τελικό αισθητικό αποτέλεσμα.

Ο θυρεοειδής αδένας αφαιρείται πάντα με σύντομη νοσηλεία (<24 ώρες) είτε πρόκειται για λοβεκτομή, είτε για ολική θυρεοειδεκτομή, είτε για κεντρικό λεμφαδενικό καθαρισμό είτα για πλάγιο λεμφαδενικό καθαρισμό.

Η χειρουργική των παραθυρεοειδών αδένων είτε αφαιρούνται κατά μονάς (σε περίπτωση μονήρους αδενώματος), είτε αφαιρούνται στο σύνολό τους (σε περίπτωση δευτεροπαθή υπερπαραθυρεοειδισμού), είτε όταν απαιτείται διερεύνηση ( σε περίπτωση μη εντοπιζόμενου αδενώματος) γίνεται κατά τεκμήριο με βραχεία νοσηλεία.

Τέλος, η λαπαροσκοπική επινεφριδεκτομή έχει μέσο χρόνο νοσηλείας τη μία ημέρα.

Ποιος πρέπει να κάνει την επέμβαση;

Η θυρεοειδεκτομή (ολική ή όχι) ανήκει ιστορικά στην ευρεία γκάμα των επεμβάσεων της χειρουργικής, ωστόσο η ιδιαιτερότητα αυτής της λεπτής επέμβασης και η σοβαρότητα των δυνητικών επιπλοκών επέβαλαν την υπερεξειδίκευση στην χειρουργική των ενδοκρινών αδένων. Επίσημα, λοιπόν, ο κάθε χειρουργός μπορεί να εκτελέσει μία θυρεοειδεκτομή, όμως ο εξειδικευμένος χειρουργός ή ακόμα καλύτερα η εξειδικευμένη χειρουργική ομάδα είναι αυτή που θα πετύχει το βέλτιστο αισθητικό αποτέλεσμα, με τον μικρότερο δυνατό αριθμό επιπλοκών και την μικρότερη πιθανότητα υποτροπής της νόσου και επανεπέμβασης.

Υπάρχει κάτι καινούργιο στην εγχειρητική του θυρεοειδή και των παραθυρεοειδών;

Η θυρεοειδεκτομή πραγματοποιείται δυστυχώς ακόμα και σήμερα με ποικίλους τρόπους και συναντά κανείς συχνότατα την παραδοσιακή τεχνική (Kocher 1909) με τις μεγάλες τομές, τις παροχετεύσεις και την πολυήμερη ανάρρωση.

Οι χειρουργικές ομάδες που είναι εξειδικευμένες στην χειρουργική των ενδοκρινών εφαρμόζουν τις ελάχιστα επεμβατικές τεχνικές (κλασσικές ή από απομακρυσμένα σημεία), που –ανάλογα με τις ενδείξεις- περιλαμβάνουν τη χρήση μεγεθυντικών γυαλιών (loupes) ή κάμερας. Η μεγέθυνση που προσφέρουν αυτά τα δύο εργαλεία μειώνει δραστικά τις επιπλοκές. Στο τέλος του χειρουργείου, δεν τοποθετούνται παροχετεύσεις. Ο ασθενής μπορεί να μιλήσει κατευθείαν, ενώ σιτίζεται κανονικά 3 ώρες μετά το χειρουργείο. Την επόμενη μέρα ο ασθενείς παίρνει εξιτήριο και είναι σε θέση να επιστρέψει στις καθημερινές του ασχολίες και δραστηριότητες.

Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθεί η ύπαρξη και χρήση νυστεριών ραδιοσυχνοτήτων ή υπερήχων που παρέχουν μέγιστη ακρίβεια και αποτελεσματικότητα. Η χρήση τους μειώνει σημαντικά την κάκωση των ιστών καθώς και τον εγχειρητικό χρόνο. Τέλος, στις περιπτώσεις υποτροπών ή μεγάλων ογκολογικών επεμβάσεων στο θυρεοειδή, η χρήση της νευροπαρακολούθησης αυξάνει την προστασία των λαρυγγικών νεύρων και της φώνησης ειδικά σε άπειρους χειρουργούς.

Ποιότητα είναι ο βαθμός υπεροχής που κατέχει μια υπηρεσία.

Η ποιότητα είναι ο παράγοντας διαφοροποίησης καθώς και το κλειδί της βελτιστοποίησης των πόρων και της μείωσης του κόστους.

Στο Χειρουργικό Τμήμα Ενδοκρινών Αδένων έχουμε θέσει ως αντικειμενικούς σκοπούς:

  • Την τήρηση υψηλών προδιαγραφών στις παρεχόμενες ιατρικές υπηρεσίες
  • Την ικανοποίηση του ασθενή και του οικογενειακού του περιβάλλοντος
  • Την ενσωμάτωση της ηθικής και της δεοντολογίας στο σύνολο των πράξεων
  • Το σεβασμό προς τον άνθρωπο και την ατομικότητά του
  • Την εκμηδένιση των επιπλοκών
  • Την φιλοσοφία της ελάχιστης νοσηλείας
  • Την καινοτομία και τη συνεχή βελτίωση των παρεχομένων υπηρεσιών
  • Την χρήση τεχνικών και μεθόδων που βοηθούν στην επιλογή κρίσιμων αποφάσεων
  • Την επιτυχημένη επικοινωνία με τους συνεργάτες ιατρούς

Ελάχιστα επεμβατική χειρουργική: Πρόκληση για το χειρουργό, βάλσαμο για τον ασθενή

Η διαφορά της μοντέρνας χειρουργικής από την κλασσική είναι ποιοτική με την ευρεία έννοια του όρου, αφού ποιότητα είναι ο βαθμός υπεροχής που κατέχει μία υπηρεσία. Στην προκειμένη περίπτωση το μοντέρνο χειρουργείο (κατά τεκμήριο ελάχιστα επεμβατικό) αποτελεί μία ιατρική πράξη τόσο τεχνολογικά όσο και ποιοτικά αναβαθμισμένη. Η χειρουργική ομάδα οφείλει, για να πετύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα, να διέπεται από την τριάδα διασφάλισης της ποιότητας που συμπεριλαμβάνει: (1) τη δέσμευση, (2) τη συμμετοχή και (3) τη γνώση. Με τον τρόπο αυτό διασφαλίζεται η βελτιστοποίηση του χειρουργικού αποτελέσματος (όσο αφορά στην πρόγνωση, στη νοσηρότητα, στις επιπλοκές και στη θνητότητα), η καλύτερη χρήση των πόρων και η μείωση του κόστους.

Για την επιτυχία του καλύτερου κλινικού και εγχειρητικού αποτελέσματος είναι απαραίτητη η συνεργασία όλη της θεραπευτικής ομάδας που συμπεριλαμβάνει όχι μόνο χειρουργούς, αλλά τον γιατρό που έχει κάνει την αρχική προσέγγιση και τους γιατρούς που θα παρακολουθήσουν τον ασθενή μετεγχειρητικά (παθολόγους, ογκολόγους, ενδοκρινολόγους, απεικονιστές, παθολογοανατόμους, πυρηνικούς ιατρούς και οποιαδήποτε άλλη ειδικότητα κρίνεται απαραίτητη κατά περίπτωση.

Χειρουργικό Τμήμα Ενδοκρινών Αδένων

Οι χειρουργοί: Θεοδόσης Παπαβραμίδης, Ιωάννης Πλιάκος, Μωυσής Μωυσίδης

Ο αναισθησιολόγος: Γεώργιος Κοτσόβολης